Het is zomer en dus vliegen de vervelende opmerkingen over bikinibodies en ongevraagde kledingadviezen voor dikke mensen je om de oren. Gelukkig schreef Virgie Tovar een kort maar krachtig boekje om alle vetfobie mee te lijf te gaan. You Have The Right To Remain Fat is een feministisch manifesto wat een van de laatste geaccepteerde vormen van discriminatie met een stormram tegemoet treedt.
Tovar verweeft haar eigen verhaal met scherpe politieke en maatschappelijke kritiek. Het boekje is grappig en ook kraakhelder, hoewel je als je lezer soms wenst dat het wat dikker was – pun intended. Tovar windt er geen doekjes om en roept op schadelijke dieetcultuur met veel lawaai te gronde te richten en vooral ook te stoppen met het dehumaniseren van dikke lichamen. Als klein meisje was Virgie Tovar al te dik, maar binnen haar vrolijke en chaotische Mexicaanse gezin, waar eten en gezelligheid hand in hand gaan, maakt dat niet uit. Wanneer ze voor het eerst naar school gaat en dus steeds meer wordt geconfronteerd met een maatschappij die dik zijn als de ultieme afgang beschouwt, komt daar al heel snel een einde aan. Ze begint met diëten, zichzelf straffen en, daar direct aan verbonden, zichzelf haten. Het is het verhaal van vele dikke vrouwen.
Het duurde bijna twintig jaar, maar uiteindelijk stopte Tovar met diëten, want het werkte niet en het maakte haar ongelukkig. Ze ontdekte Fat Liberation, las antropologische studies over dik zijn en werd feminist. Maar wel een feminist die zich omringt met andere dikke vrouwen. De kennis die ze opdeed, deelt ze middels dit manifest met de lezer.
Dehumanisering van dikke mensen is in onze cultuur wijdverspreid en geaccepteerd, maar dat zou niet zo moeten zijn, schrijft Tovar. Dik zijn wordt bovendien vooral vrouwen aangerekend. Vetfobie komt voornamelijk voort uit de patriarchale wil om vrouwelijke lichamen in bedwang te houden. Seksisme, kapitalisme, en vetfobie zijn innig met elkaar verbonden – het is immers niet voor niks dat de dieetindustrie een multimiljoenen business is én dat het voornamelijk vrouwen zijn die van het ene naar het andere dieet overstappen.
You Have The Right To Remain Fat is ingebed in een Amerikaanse context en dat is merkbaar aan de schrijfstijl. Enerzijds strooit Tovar met academisch aandoende termen, maar anderzijds heeft ze geen enkele moeite haar observaties in te kleuren met Amerikaanse slang. De Amerikaanse context is daarnaast echt een toevoeging omdat het Tovar, kind van immigranten, in staat stelt vetfobie óók te verbinden aan racisme en klassisme. Tovar leunt sterk op het werk van vele (zwarte) feministen werkzaam binnen een brede maatschappijkritische traditie.
Dik zijn wordt volgens Tovar één op één geassocieerd met arm en dom zijn, en discriminatie op basis van iemands gewicht wordt daarmee gebruikt om andere vormen van discriminatie achter te verstoppen. De observatie wordt onderstreept met een analyse van een reclamecampagne tegen obesitas. Ze beschrijft onder andere een foto van een dikke zwarte vrouw waar op wordt verwezen naar ingesleten archetypes uit de Amerikaanse popcultuur. Dikke zwarte vrouwen zijn altijd grappig, sassy én onverzadigbaar. Op een andere poster staan dikke mensen in de rij op weg naar een All You Can Eat Buffet, die voornamelijk worden bezocht door mensen die minder te besteden hebben. De boodschap is duidelijk.
Tovar sluit af door te stellen dat het leven te kort is om je druk te maken over kilo’s en dat je het niemand bent verschuldigd om af te vallen, óók jezelf niet. Lees het boekje van Virgie Tovar als een snelcursus in Fat Liberation én als je, net als ik, het zat bent om over afvallen te denken en te praten. Tijd voor een ander verhaal!
Door: Larissa @Lascno
DEEL
Lees ook
Recensie: Invisible Women – Caroline Criado Perez
Recensie: Wij zijn Angela
Recensie: On Fire. The Burning Case For A Green New Deal – Naomi Klein
