What (not) to watch
Naar de film: altijd lekker en soms als feminist ook best lastig. Het aanbod is groot maar hoe scheid je het kaf van het koren, zorg je dat je geen van misbruik beschuldigde filmmakers steunt en zorg je dat je regelmatig een film van een vrouwelijke regisseur meepakt? Iedere maand worden in deze rubriek films uitgelicht waar je als feminist zéker heen moet en lees je ook wat je beter kunt skippen.
JA: In Fabric (reg. Peter Strickland)
Wie een paar jaar geleden het fantastische The Duke of Burgundy zag weet het al: als geen ander tilt Peter Strickland cinema boven het visuele uit. De inventieve Brit weet met zijn films alle zintuigen aan te spreken, wat bij In Fabric voor een ware horrorervaring zorgt. Dit kleine meesterwerkje over een moorddadige jurk (ja echt) mag je absoluut niet missen.
JA: Hustlers (reg. Lorene Scafaria)
Jennifer Lopez! Constance Wu! Lili Reinhart! Cardi B! LIZZO!!!!!!
De cast alleen al is een reden om heel blij te worden van Hustlers, maar er is meer veel meer. De sterrencast speelt een groep strippers die het zat is om slechts een schijntje te verdienen. Zeker aangezien hun klanten juist diezelfde bankiers zijn die de rest van de wereld stelselmatig beroven. Ze besluiten de rollen om te draaien… Hustlers werd gebaseerd op een waargebeurd verhaal en wordt juichend ontvangen op de filmfestivals. Oscarnominatie voor J. Lo? Daar zou ik heel blij van worden.
JA: Dolor y Gloria (reg. Pedro Almodovar)
Al sinds de jaren 80 is Pedro Almodovar één van de meest vooruitstrevende, spraakmakende en productieve LGBTQI-regisseurs ter wereld. Met Dolor Y Gloria bereikt zijn oeuvre een voorlopig hoogtepunt. Antonio Banderas speelt in deze semi-autobiografische film een regisseur die zijn werk, leven en verleden overziet met daarin een grote rol voor zijn moeder (Penelope Cruz).
JA: The Kitchen (Andrea Berloff)
Elisabeth Moss is mijn favoriete actrice en dusdanig ga ik blind naar alle films waarin ze speelt. Moss speelt samen met Melissa McCarthy en Tiffany Haddish in deze sfeervolle thriller over drie vrouwen in seventies New York, die het criminele heft in eigen handen nemen wanneer hun mannen opgepakt worden.
NEE: Anna (reg. Luc Besson)
Waarom bestaan films als deze nog? Waarom maakt Luc Besson nog films? Waarom willen mensen daar nog steeds voor betalen? Je kunt Anna gaan kijken, maar deze vragen zullen absoluut niet beantwoord worden. Schijnfeminisme voert de boventoon in deze b-film over een bloedmooie Russische agente. Waarom???
Voor de thuisblijver:
Niet uitgesproken feministisch, maar ik maak even schaamteloos gebruik van deze plek om mijn favoriete nieuwe serie te promoten. Succession op HBO is alles. Echt alles. Een heerlijke zwarte komedie over een rijke en machtige New Yorkse mediafamilie die alles heeft, maar toch non-stop met elkaar in de clinch ligt. Houd vooral je ogen open voor Tom Wambsgans (Matthew MacFadyen), een ware inspiratie voor iedereen die ooit slijmend carrière heeft proberen te maken of daarvoor te bescheiden is. En als je al kijkt, kijk dan voor de non-stop beledigingen. Succession is puur goud.
door: Sophie Jansen @SophieTuesday
DEEL
Lees ook
Ik keek alle Netflix Original kerstfilms – zodat jullie het niet hoeven doen*
Feminist in de bioscoop #7
Filmrecensie – Ask Dr. Ruth
