Beste Fiona Hering,
Gisteren verscheen jouw artikel over de rode loper bij de Golden Globes met de volgende introductie: “Welke vrouw wil zich anno nu alleen nog met hulp kunnen voortbewegen in een jurk? En waarom verschenen zo veel vrouwen na #MeToo en #TimesUp toch in outfits waar hun tepels bijna uitvielen?”. In twee zinnen wordt zowel de functie van de rode loper als de beweging #TimesUp geheel verkeerd geduid. Is dit journalistieke incompetentie of een malafide frame? De rest van het artikel suggereert dat het beide is. De extravagante stijl van Lady Gaga wordt gecontrasteerd met haar ingetogen filmrol als Ally in de film ‘A Star is Born’. Jij stelt dat zij ‘au naturel’ eigenlijk de mooiste is en de glamour look van Gaga enkel dient voor het behagen van de mannelijke blik. Dat kleding in jouw ogen afbreuk doet aan activisme blijkt ook uit de volgende zin: “Niks mis met een fraai decolleté, maar wanneer gaat een blote jurk te ver naast een dame met een #TimesUp-lintje om de pols?”
Met een misnoegde toon acht je het werk van Arquette hypocriet vanwege haar royale boezem. Kleding die niet voldoet aan de heersende ideeën over ingetogenheid diskwalificeren volgens jou niet alleen het activistische werk, ‘blote’ jurken waren zelfs de oorzaak van #MeToo. De denigrerende manier waarop je over vrouwenlichamen – “de bloemkolen van Arquette”- spreekt ondermijnt ook het idee dat je daadwerkelijk geïnteresseerd bent in de acties van deze vrouwen. #TimesUpvoor deze irrelevante en naargeestige journalistiek.
Ondanks de veelvoorkomende associatie met mannen zijn vrouwen soms betere patriarchen. Patriarchie is het seksistische systeem waarin vrouwen net als mannen worden aangeleerd om de grenzen van de status quo te bewaken. Hoogtepunten van dit soort patriarchie zijn de anti-vrouwenkiesrechtbeweging, anti-abortusactivisten en post-feministen. Het zijn de namen van Mrs. Humphrey Ward, Phyllis Schlafy en Kellyanne Conway die de geschiedenis ingaan vanwege hun rol in het beschermen van de status quo. Iedereen die opgroeit binnen één patriarchaal systeem krijgt de bijpassende logica van jongs af aan mee. Vrouwen zijn slachtoffer, mannen zijn aggressor; vrouwen zijn passief, mannen zijn dominant; vrouwen zijn zorgzaam, mannen zijn de kostwinnaar; vrouwen zijn object, mannen zijn subject.
Volgens deze logica moet je je als vrouw beschermen tegen mannelijke wellustigheid door je bescheiden te kleden en jezelf niet op ‘gevaarlijke’ plekken te bevinden. Deze ‘gevaarlijke’ plekken zijn onder andere het schoolplein, kantoor, een steegje, het fietsenhok en de kroeg. Uit dit idee vloeit voort dat vrouwen een verantwoordelijkheid dragen als ze worden aangerand, als ze een ‘te korte’ rok of jurk zouden dragen. Het dragen van een jurkje dat te kort is en een decolleté laat zien, dan vraag je er ook om; mannen kunnen zich dan simpelweg niet meer beheersen. Kleed jij je wel zo omdat je dat mooi vindt? Dan vraag je erom om slachtoffer te worden. Dit is de logica van het patriarchale systeem dat jij door dit artikel in stand houdt.
Met vriendelijke groet,
Rosanne Schot @bouqiniste
DEEL
Lees ook
Recensie: Invisible Women – Caroline Criado Perez
Recensie: Wij zijn Angela
Recensie: On Fire. The Burning Case For A Green New Deal – Naomi Klein
